Noong unang panahon, wala pang duwag. May dalawang tribo ang naglalaban, ang mga Triburats na pinamumunuan ni Haring Ari at ang mga Bayagers na pinamumunuan ni Datu Tiririt. Isang araw, napautot si Datu Tiririt. Sa sobrang baho ng utot, naamoy ito ng mga Triburats. Fuuuuuuccckkk, sabi ni Haring Ari, sabay higop ng Zagu. Kelangan na nating aksyunan ang kawalanghiyaan ng Datu Tiririt na yan.
Tinawag ni Haring Ari ang kanyang dakilang mensahero. Psst, huy, sabi ni Haring Ari. Lumapit ang dakilang mensahero. Bakit po, mahal na ari, sabi ng dakilang mensahero.
Gusto mo ng Zagu?, sabi ni Haring Ari. Sayo na to.
K thnx, sabi ng dakilang mensahero. Kinuha nya ang Zagu at isinabaw sa kanin. Om nom nom nom.
Samantala, ayaw sumipot ni Datu Tiririt sa laban. Hindi ako duwag, sabi ni Datu Tiririt. Ayoko lang pumunta dun kasi pagtutulungan nila ako.
Di ba duwag nga po yun?, sabi ng kanyang dakilang tagahugas ng pwet.
Nah-uh, sabi ni Datu Tiririt. Punta ka nga Starbucks, bili mo ko Caramel Brulee Frappuccino.
Simula noon, may Manny Villar na.
The end.
aylavvveeeettt!
0 comments:
Post a Comment